Springbreak holiday… olé… :P

alternatieve titel (was te lang):
“Ik wou dat ik een telefoon, portemonnee en een zonnebril had…”

Want die heb ik nu niet meer… maar hoe dat komt daar kom ik later mee…

Eerst een verklaring voor het lange uitblijven van dit nieuwe verhaal van mij: het bestaat namelijk ook dat je voor langere tijd eens niet zoveel bijzonders doet. Dan is dat niet eens omdat je daar niet zo’n zin in hebt maar het ligt voornamelijk aan de bankrekening die je week na week behoorlijk ziet slinken. En om jullie nou op de hoogte te gaan houden van de dagelijkse boodschappen… dan hou ik geen lezer meer over…

Maar het is inmiddels weer zover, we hebben weer wat geld uitgegeven… en daarmee gelukkig ook het een en ander meegemaakt. We zijn namelijk voor een tweede keer naar Kaapstad geweest.
Allereerst moet ik zeggen dat de samenstelling van het gezelschap enigszins gewijzigd is. Bazza, de oudere broer van Jan, zit inmiddels weer in de lage landen en Job en Chung (de jongere broer en een vriend van Jan) hebben zich in de Corolla weten te proppen.
Maar vorige week dinsdag begon de trip, het weer was gelukkig een stuk beter dan bij onze vorige trip dus er viel een stuk meer te zien.
Onze eerste nachtstop was in Outshoorn, hier was een festival waar we in de avond/nacht ons redelijk vermaakt hebben. Je wordt alleen wel een beetje gek van de muziek van de Zuid-Afrikaners, ze hadden zelfs een nummer met “Tis altijd lente in de ogen van de STELLENBOSCH-STUDENTE”… waar zou dat nou vandaan komen :P. Maar Zuid-Afrikaans is echt niet gemaakt om gezongen te worden, dat weten we inmiddels wel.
Uiteindelijk vonden we echter nog wel een tent waar wat meer Europese muziek gedraaid werd en hier hebben we ons (ondanks het beperkte volk wat eropaf kwam – rare zuid-afrikaners) nog prima vermaakt.

De volgende dag (woensdag) stond weer een aardige trip in de planning, we hadden namelijk voor de nacht een backpackers in Longstreet, Kaapstad geboekt. Maar eerst gingen we bij de Cango Caves langs, een indrukwekkende druipsteengrot waar we een mooie rondleiding kregen (enige nadeel waren de vele bezoekers, maar we konden ons troosten met het feit dat de groepen in het topseizoen uit meer dan 100 personen bestaan :S ).
Hierna zijn we nog naar de Cango Wildlife Ranch geweest, eigenlijk gewoon een dierentuin waar we een rondleiding hebben gekregen, wel mooi op zich maar niet veel bijzonders, dus na een ontbijtje rond 1 a 2 uur besloten we echt richting Kaapstad te rijden.
Het stond gepland dat we begin de avond daar zo’n beetje aan zouden komen maar doordat we besloten een kleine omweg te maken werd dit onmogelijk gemaakt. We gingen namelijk via de Seweweekspoort. Dit is een grindweg die door de Klein Swarteberge slingert tussen loodrechte, ruw uitgehouwen rotswanden. Echt schitterend om te zien en we kwamen onderweg ook nog een aantal bosbranden tegen waar we een heel mooi uitzicht op hadden. Heerlijk ramptoeristje spelen. Maar zoals ik al zei deden we nu over een stuk van 40 kilometer meer dan een uur wat ervoor zorgde dat we pas 9 uur in Kaapstad aankwamen en ik kan zeggen dat rijden in het donker hier niet echt een pretje is.
Maar we zijn heel aangekomen en in de backpackers (welke schuin tegenover de backpackers stond waar we de vorige keer zaten) en het bleek ook nog eens een hele mooie te zijn met hangmatten en chill banken op het balkon, dus eerst even relaxen maar daarna het uitgaansleven dat al aan de overkant begon tegemoet.

Maarrrr… hier komt het… terug in de backpackers blijkt mij iets gebeurd te zijn waarvan ik lange tijd gedacht had dat het mij niet zou overkomen… IK BEN GEZAKKENROLD… :( dus m’n telefoon en portemonnee foetsie. Gelukkig had ik m’n creditcard/pinpas/rijbewijs er niet inzitten maar dus wel m’n ID-kaart kwijt. Daar baal je dan toch wel flink van, maar eigenlijk voornamelijk van m’n telefoon… niet bereikbaar, nummers kwijt. Binnenkort dus maar weer een nieuwe kopen.
Maar ik luister nu al de hele week naar ‘grappen’ als “hey Bas, bel jij ff…” luisteren, jullie begrijpen het… ik heb hele medelevende huisgenoten…

Maar genoeg daarover… door naar donderdag. Voor deze dag hadden we Robben Eiland geboekt dus dat hebben we dan ook netjes gedaan. Maar eigenlijk kan ik zeggen dat we het meer hebben gedaan om gewoon op Robben Eiland geweest te zijn want zo enorm boeiend was het niet. Ook kon je door de grote groep een groot deel van wat de gids zei niet verstaan.
En ik dacht na de vorige nacht genoeg pech te hebben gehad voor deze trip. Maar wat gebeurde me, we waren net klaar met de rondleiding en liepen terug over de pier naar de boot. Ik had mijn handen vol en er kwam plots een windvlaag… en vlak voordat ik mijn hand naar mijn hoofd kan halen wordt mijn zonnebril van mijn hoofdgeblazen… hup… de zee in... AAAAH!! :|.
Leuke eerste 24 uur in Kaapstad voor mij.

Voor vrijdag stond de tafelberg weer in de planning, alleen net zoals de vorige dagen was deze bedekt met een dikke wolk en was er weer een aardig windje (de vorige dag was daardoor de tafelberg al gesloten) dus we besloten maar het Kaapse schiereiland een beetje af te reizen. Hierbij hebben we onderweg ook nog een duik in het water genomen maar dan merk je toch dat je aan de Atlantische oceaan zit en niet aan de Indische zoals in PE. Het water was namelijk ijskoud! Mede om deze reden zijn we dit keer niet met de pinguïns gaan zwemmen. Er waren die dag ook weer brandtafereeltjes, zo zagen we drie blushelikopters water halen en het boven op een berg gooien die vlak langs de kust lag, schitterend om naar te kijken. Ook waren er geruchten dat de tafelberg vlam heeft gevat die dag.
Voor de avond hadden we een etentje samen met onze Duitse vrienden, vanwege de springbreak zat namelijk zo’n beetje half PE in Kaapstad. Ook onze huisgenoot Gregor was met zijn vriendin in Kaapstad en zat er met het eten bij. Een gezellige avond gehad ondanks de ‘wat’ onhandige serveerster (bestellingen vergeten, bestellingen opnemen die niet meer geserveerd worden en met borden smijten – en het was GEEN Griek voor de duidelijkheid).

Zaterdag was het helaas alweer de dag van vertrek, natuurlijk was dit ineens een schitterende dag en perfect weer voor de tafelberg maar daarvoor was gewoonweg geen tijd dus we gingen na een ontbijt/lunch en kort bezoek aan het strand in Campsbay Kaapstad weer richting het oosten. De volgende rustplaats was Wilderness waar we in de schemer aankwamen. Aangezien het weekend was zaten alle backstabbers (WANT DAT ZIJN HET – sorry, even een insidertje, we hebben namelijk een aardig deel van de reis naar Hans Teeuwen zitten luisteren) vol. Job vond vervolgens bij de Wimpy’s een kaartje met ‘The Wilderness Farm’ dus belden we dat maar. Zij hadden wel plek en wij weinig keus dus gingen we daar maar heen. En dat hebben we geweten. Na zo’n drie kwartier gezocht te hebben belden we hen en kwamen ze ons ophalen. Dat duurde aardig lang en later begrepen we ook waarom, een enorm lang enorm hobbelig grindpad stond ons te wachten (voor Jan, Jolanda en Deborah: denk maar aan onze ervaring met de oprit bij de Zuid Afrikanen en verdubbel dat dan). Op een gegeven moment moesten de vier bijrijders er maar uit omdat onze Corolla flink gescrubbed werd aan de onderkant. Maar aangekomen bovenop een (behoorlijk hoge) heuvel was het wel een prachtomgeving (wat we voornamelijk pas de volgende ochtend zagen). Nadeeltje echter: avondeten (op onze burger bij de Wimpy’s na) en uitgaan zat er niet echt meer in. Na een paar DVD’tjes was het dan maar gewoon het bed in.

Zondag, laatste dag van de trip. In de ochtend hebben we het lokale strand van Wilderness bezocht. Daar kregen we nog een korte show van een gevechtsvliegtuig van de militaire luchthaven van PE (deze zien we in PE trouwens regelmatig) die laag overvloog met een spin. Dat zie je ze in NL niet doen (Gulick zou jaloers zijn). Maargoed, vrij snel weer door want we wilden graag voor het donker weer in PE zijn en tussendoor hadden we nog een stop bij Blaukrans waar Jan (voor de 2e keer), Job en Chung nog eventjes van de brug moesten bungy-en. Het bleek echter overduidelijk springbreak te zijn want waren we de vorige keer nog de enige samen met 2 anderen, nu stonden er nog tig mensen in de wacht en duurde het uren voordat er gesprongen werd. Heel gezellig vooral voor Jeroen & ik, die vanwege financiële redenen niet meegingen en lekker konden bakken in de zon met 30 graden.

Maar daar hield het avontuur dus weer zo’n beetje op… voorlopig (nog) geen uitjes in de planning en er staan weer cases op ons te wachten.
Ik kan inmiddels wel zeggen dat we flink wat meer NL’ers ontmoet hebben. Gingen we naar een braai… blijkt iedereen (zo’n 20 man) daar ineens Nederlands te zijn. Veel daarvan schijnen hier ook al een flink aantal maandjes rond te lopen, maar daar zullen jullie later ook nog wel meer van horen denk ik.

Het is weer (vooral voor degene die van korte verhalen houden) veel te lang geworden dus ik hou er weer lekker mee op.

Groeten daar aan iedereen in de lage landen, ik zie dat jullie het de komende dagen lekker gaan hebben, 20-25 graden… bijna Zuid Afrika ;)


Ps. Niet te vergeten, de foto-sites:
http://picasaweb.google.nl/bwinkel
http://picasaweb.google.nl/jeroen188